W swoim liście do Koryntian Paweł stawia czoła teologicznemu problemowi, który powodował zamieszanie wśród wierzących. Niektórzy kwestionowali możliwość zmartwychwstania, co jest fundamentalnym pojęciem w doktrynie chrześcijańskiej. Paweł argumentuje, że jeśli akceptują naukę o tym, że Chrystus zmartwychwstał, to jest niespójne zaprzeczać zmartwychwstaniu umarłych. Zmartwychwstanie Chrystusa nie jest tylko odosobnionym wydarzeniem, ale obietnicą i gwarancją przyszłego zmartwychwstania dla wszystkich wierzących.
To nauczanie jest kluczowe, ponieważ potwierdza nadzieję na życie wieczne oraz zwycięstwo nad śmiercią, które zmartwychwstanie Jezusa oznacza. Kwestionując zmartwychwstanie, Koryntianie podważali samą podstawę swojej wiary. Paweł stara się poprawić to nieporozumienie, wzmacniając przekonanie, że zmartwychwstanie jest kamieniem węgielnym chrześcijańskiego przekonania, dającym nadzieję i pewność życia po śmierci. To przesłanie jest wezwaniem do przyjęcia pełnych implikacji Ewangelii, która obejmuje obietnicę zmartwychwstania i życia wiecznego dla wszystkich, którzy wierzą.
