Działania Jeroboama, który budował miejsca kultu na wzgórzach i powoływał kapłanów spoza plemienia Lewiego, stanowiły znaczące odejście od religijnych tradycji ustanowionych w Izraelu. Lewici zostali wybrani przez Boga do pełnienia roli kapłanów, co wiązało się z duchową autorytetą i odpowiedzialnością. Wybierając kapłanów z innych plemion, Jeroboam nie tylko zlekceważył Boże przykazania, ale także dążył do skonsolidowania swojej władzy politycznej, tworząc nowy system religijny, który miał konkurować z kultem w świątyni w Jerozolimie.
Ten krok był podyktowany obawą, że jego poddani mogą powrócić do lojalności wobec południowego królestwa Judy, jeśli będą kontynuować kult w Jerozolimie. Decyzja Jeroboama, aby priorytetowo traktować stabilność polityczną nad duchową wierność, podkreśla powszechną ludzką tendencję do kompromisów w kluczowych wartościach dla uzyskania natychmiastowych korzyści. Ta narracja stanowi przestrogę przed konsekwencjami odstąpienia od boskich instrukcji oraz potencjalnym prowadzeniem wspólnoty z prawdziwego kultu w praktyki, które nie są zgodne z wolą Boga.
