W czasach panowania króla Salomona królestwo Izraela było podzielone na okręgi administracyjne, z których każdy miał swojego zarządcę. Jehoszafat, syn Asafy, był odpowiedzialny za wzywanie Pana, co wskazuje na jego kluczową rolę w duchowym i administracyjnym życiu narodu. Jego nadzór nad osobami, które potrafiły rozwiązywać sprawy, podkreśla znaczenie mądrości i umiejętności w zarządzaniu. W tamtych czasach, umiejętność rozwiązywania konfliktów w zgodzie z Bożymi zasadami była niezbędna dla utrzymania pokoju i jedności w Izraelu.
Duchowe przewodnictwo, jakie pełnił Jehoszafat, pokazuje, jak ważne było połączenie władzy świeckiej z duchowością. Współpraca między liderami a duchowieństwem była kluczowa dla zapewnienia stabilności i pomyślności królestwa. Przykład Jehoszafata przypomina nam, że mądrość w zarządzaniu nie polega tylko na umiejętności administracyjnej, ale także na umiejętności kierowania się wartościami duchowymi, które mogą wpływać na życie całego narodu. W ten sposób, jego rola była nie tylko administracyjna, ale także duchowa, co miało ogromne znaczenie dla historii Izraela.