W tej chwili Dawid zwraca się do Abnera, dowódcy armii Saula, pytając, dlaczego nie chronił króla. Dawid, który miał okazję zaszkodzić Saulowi, ale tego nie uczynił, ujawnia swój szacunek dla namaszczonego statusu króla. To spotkanie podkreśla zaangażowanie Dawida w sprawiedliwość i jego odmowę wyrządzenia krzywdy Saulowi, mimo że był przez niego prześladowany. Słowa Dawida do Abnera nie są tylko naganą, ale także świadectwem jego własnej integralności i wiary w Boży plan.
Decyzja Dawida o oszczędzeniu życia Saula, nawet gdy miał okazję zakończyć swoje cierpienie, odzwierciedla głębokie zaufanie do Bożej sprawiedliwości i czasu. Stanowi to potężny przykład, jak radzić sobie z konfliktami i władzą z łaską i cierpliwością. Szanując pozycję Saula, Dawid pokazuje, że prawdziwa siła leży w powściągliwości i wierności Bożym przykazaniom. Ten fragment zachęca wierzących do utrzymywania szacunku dla władzy i zaufania w Boży wszechogarniający plan, nawet w trudnych okolicznościach.
