Stefan, w swoim wystąpieniu przed Sanhedrynem, przytacza historię Izraela, aby zilustrować wzór nieposłuszeństwa i bałwochwalstwa. Wskazuje na czas, kiedy Bóg pozwolił Izraelitom podążać za swoimi pragnieniami, co doprowadziło ich do czczenia słońca, księżyca i gwiazd. Był to istotny odwrót od czczenia Boga, podkreślający okres duchowego buntu. Wzmianka o prorokach przypomina o konsekwencjach takich działań, ponieważ prorocy często wzywali Izrael do wierności i ostrzegali przed bałwochwalstwem.
Ten fragment podkreśla motyw wolnej woli i konsekwencje odwracania się od Boga. Służy jako przestroga dla wierzących, podkreślając znaczenie pozostawania wiernym w wierze i oddaniu Bogu. Odwołując się do proroków, Stefan łączy przeszłe działania Izraelitów z teraźniejszością, wzywając swoją publiczność do nauki z historii i unikania powtarzania tych samych błędów. Ta wiadomość jest ponadczasowa, zachęcając chrześcijan do priorytetowego traktowania swojej relacji z Bogiem i opierania się pokusie podążania za światowymi pragnieniami.
