Paweł zwraca się do wierzących z pogan w Efezie, przypominając im o ich wcześniejszym statusie jako outsiderów w społeczności żydowskiej. Termin "nieobrzezani" był często używany w pejoratywny sposób przez Żydów, aby opisać pogan, co podkreślało fizyczną i kulturową separację. Obrzezanie było istotnym znakiem przymierza żydowskiego z Bogiem, symbolizującym ich wybrany status. Jednak Paweł zauważa, że to jest różnica stworzona przez ludzi, podkreślając, że prawdziwe przynależność do rodziny Bożej nie jest określana przez fizyczne znaki, ale przez wiarę w Chrystusa.
Przypominając o ich przeszłości, Paweł nie ma na celu zawstydzenia wierzących z pogan, ale chce pomóc im docenić głęboką zmianę, jaką przyniosła ich wiara w Jezusa. Ta transformacja pozwala im stać się częścią ludu Bożego, łamiąc bariery, które kiedyś ich dzieliły. Werset przypomina o jedności i równości, które znajdują się w Chrystusie, gdzie kulturowe i fizyczne różnice są przekraczane. Zachęca wierzących do przyjęcia swojej nowej tożsamości i inkluzywnej natury wspólnoty chrześcijańskiej, która jest otwarta dla wszystkich, niezależnie od ich dziedzictwa czy wcześniejszych praktyk religijnych.
