Mojżesz, po ucieczce z Egiptu z powodu konfliktu z egipskim nadzorcą, znajduje schronienie w Midianie. Tam żeni się z Siporą, córką Jetro, kapłana Midianu. Narodziny ich syna, Gerszoma, to kluczowy moment dla Mojżesza, symbolizujący jego nowe życie w obcej ziemi. Imię Gerszom, które oznacza "cudzoziemiec tam", odzwierciedla poczucie wyobcowania Mojżesza oraz rzeczywistość życia z dala od swojego ludu i ojczyzny.
To uczucie bycia obcym jest powszechnym doświadczeniem ludzkim, zwłaszcza dla tych, którzy przenieśli się w nowe miejsca lub stawili czoła dużym zmianom w życiu. Historia Mojżesza zachęca nas do przyjmowania nowych początków i znajdowania sensu nawet wtedy, gdy czujemy się nie na miejscu. Zapowiada również powrót Mojżesza do Egiptu, gdzie poprowadzi Izraelitów z niewoli. Jego czas w Midianie to okres przygotowania i wzrostu, ilustrujący, jak Bóg może wykorzystać nasze doświadczenia w obcych lub trudnych warunkach do kształtowania naszej przyszłości. Ta narracja zaprasza do refleksji nad tym, jak nawigujemy w naszych własnych podróżach i jak znajdujemy przynależność, gdziekolwiek jesteśmy.
