Mojżesz, stając w obliczu Bożego wezwania do prowadzenia Izraelitów z Egiptu, odpowiada pytaniem, które ujawnia jego poczucie niedoskonałości i pokory. Zastanawia się, dlaczego to on, były książę, a obecnie pasterz, miałby stawić czoła Faraonowi i prowadzić swój lud ku wolności. Ten moment jest znaczący, ponieważ ukazuje ludzką stronę Mojżesza oraz jego wrażliwość, cechy, z którymi wielu ludzi może się utożsamiać, gdy stają przed trudnymi zadaniami.
Pytanie Mojżesza nie dotyczy tylko jego własnych wątpliwości, ale także ogromu misji. Odzwierciedla ono powszechny motyw w Biblii, w którym Bóg wybiera pozornie niekwalifikowane osoby do realizacji swoich planów, podkreślając, że to nie ludzka siła, ale boska moc dokonuje wielkich rzeczy. Ta interakcja stwarza okazję dla Boga, by zapewnić Mojżesza o swojej obecności i wsparciu, wzmacniając ideę, że Bóg wyposaża tych, których powołuje. Dla wierzących ten fragment przypomina, że uczucie niedoskonałości można przezwyciężyć dzięki wierze i poleganiu na Bożym prowadzeniu.
