W tym fragmencie Bóg ubolewa nad duchowym stanem swojego ludu, który odwrócił się od Niego, oddając cześć bożkom. Ta zmiana w postrzeganiu spowodowała, że zapomnieli o starożytnych ścieżkach sprawiedliwości i mądrości, które Bóg dla nich wyznaczył. Te ścieżki reprezentują życie pełne stabilności, pokoju i boskiego prowadzenia. Wybierając palenie kadzidła dla bożków, ludzie wybrali ścieżkę niestabilności i zamieszania, podobnie jak chodzenie po drogach, które nie są odpowiednio utwardzone ani utrzymane.
Fragment ten podkreśla konsekwencje zaniedbania relacji z Bogiem. Kiedy ludzie stawiają na pierwszym miejscu rzeczy, które są ostatecznie bezwartościowe, tracą z oczu pewną podstawę, jaką daje wiara. Może to prowadzić do życia wypełnionego niepewnością i moralnymi potknięciami. Obraz potykania się i chodzenia po nieutwardzonych drogach jest potężną metaforą duchowej dezorientacji, która towarzyszy odwracaniu się od Boga. To wezwanie do powrotu do starożytnych, dobrze znanych ścieżek wiary, gdzie można znaleźć prawdziwy pokój i prowadzenie.
