W czasach politycznego zamieszania i niepewności, Bóg ostrzega swój lud przed słuchaniem fałszywych proroków, którzy twierdzą, że nie będą musieli służyć królowi Babilonu. Ci prorocy dają fałszywą nadzieję, obiecując wybawienie, którego Bóg nie zaplanował. Kontekst jest kluczowy: Juda zmaga się z konsekwencjami swojego nieposłuszeństwa, a Bóg pozwolił Babilonowi stać się dominującą potęgą. Zamiast sprzeciwiać się Bożemu planowi, ludzie są zachęcani do zaakceptowania swojej sytuacji i zaufania ostatecznemu celowi Boga.
Ten fragment podkreśla niebezpieczeństwo słuchania pocieszających kłamstw zamiast stawienia czoła trudnym prawdom. Podkreśla konieczność rozróżniania oraz znaczenie dostosowania się do woli Boga, nawet gdy wiąże się to z trudnościami. Przesłanie jest ponadczasowe, wzywając wierzących do szukania Bożej prawdy i mądrości ponad wszystko oraz do ostrożności wobec głosów, które prowadzą z dala od Jego ścieżki. Wzywa do wierności i cierpliwości, ufając, że Boże plany, choć czasami trudne, zawsze są dla ostatecznego dobra.