Podczas ukrzyżowania Jezusa ma miejsce mały, ale znaczący akt. W naczyniu znajduje się ocet wina, a ktoś nasącza gąbkę, umieszczając ją na trzcinie hyzopu, aby podać ją Jezusowi. Ten moment jest bogaty w symbolikę i spełnienie proroctwa. Ocet wina, popularny napój wśród rzymskich żołnierzy, mógł być użyty jako gest współczucia lub jako forma szyderstwa wobec Jezusa. Niemniej jednak, spełnia on proroctwo zawarte w Psalmie 69:21, gdzie zapowiedziano, że Mesjasz otrzyma ocet do picia.
Użycie hyzopu ma szczególne znaczenie. W tradycji żydowskiej hyzop jest związany z rytuałami oczyszczającymi, takimi jak pokropienie krwią podczas Paschy. To połączenie podkreśla ofiarniczy charakter śmierci Jezusa, oczyszczając i odkupując ludzkość z grzechu. Nawet w swoich ostatnich chwilach, działania i doświadczenia Jezusa są głęboko związane z wypełnieniem Pisma, podkreślając Jego rolę jako Zbawiciela. Ta scena zachęca wiernych do refleksji nad głębią miłości Jezusa oraz głęboką nadzieją, jaką niesie Jego ofiara, skłaniając do głębszego docenienia odkupienia, które On oferuje.
