Symeon, pobożny człowiek z Jerozolimy, otrzymał obietnicę od Ducha Świętego, że zobaczy Mesjasza przed swoją śmiercią. Gdy Maryja i Józef przynieśli Jezusa do świątyni, Symeon rozpoznał w nim spełnienie tej obietnicy. Ogłosił Jezusa jako światło dla objawienia poganom, co oznacza, że Jezus przyniesie zrozumienie i prawdę tym, którzy nie są częścią wiary żydowskiej. To było radykalne stwierdzenie w tamtych czasach, ponieważ poszerzało zakres zbawienia Bożego poza tradycyjne granice Izraela.
Wzmianka o poganach podkreśla uniwersalny zasięg misji Jezusa. Podkreśla myśl, że Boża miłość i zbawienie nie są ograniczone do jednej grupy, ale są przeznaczone dla wszystkich ludzi. Chwała Izraela odnosi się do honoru i spełnienia Bożych obietnic wobec narodu żydowskiego, ponieważ Jezus jest długo oczekiwanym Mesjaszem, który wypełnia proroctwa Starego Testamentu. Ten werset podsumowuje podwójną rolę Jezusa jako światła dla narodów oraz spełnienia nadziei Izraela, łącząc różne ludy w Bożym planie zbawienia.
