Podczas Przemienienia, Piotr, Jakub i Jan są świadkami Jezusa w Jego boskiej chwale, obok Mojżesza i Eliasza. To doświadczenie jest tak przytłaczające, że Piotr, w swoim strachu i zdumieniu, sugeruje zbudowanie dla nich szałasów. Ten werset uchwyca zamieszanie i lęk Piotra, ilustrując powszechną ludzką reakcję na boskość. Uczniowie stają w obliczu rzeczywistości, która przekracza ich zrozumienie, a ich strach jest świadectwem inspirującej natury obecności Boga.
Ten moment uczy nas o drodze wiary uczniów, którzy zmagają się z tajemnicą tożsamości Jezusa. Przypomina nam również, że uczucie przytłoczenia w obecności Boga jest naturalne. Strach uczniów nie umniejsza ich wiary; wręcz przeciwnie, podkreśla ich szacunek i transformującą moc boskich spotkań. W naszych własnych życiach, gdy stajemy w obliczu chwil niepewności lub strachu w naszej duchowej podróży, możemy czerpać pociechę z wiedzy, że Bóg jest cierpliwy i wyrozumiały, prowadząc nas przez nasze wątpliwości i przybliżając nas do swojej prawdy.
