W tej chwili faryzeusze i uczeni w Piśmie wystawiają Jezusa na próbę, żądając znaku, cudownego dowodu Jego boskiej autorytetu. To żądanie pochodzi z miejsca sceptycyzmu i być może chęci przetestowania Jezusa, a nie z prawdziwego poszukiwania prawdy. Misja Jezusa była pełna cudów i znaków, jednak często podkreślał, że wiara nie powinna opierać się wyłącznie na tych zjawiskach. Jego celem było objawienie miłości i prawdy Boga, zapraszając ludzi do uwierzenia w Niego poprzez Jego nauki i czyny, a nie tylko poprzez cudowne pokazy.
Żądanie znaku można postrzegać jako odzwierciedlenie głębszej duchowej ślepoty lub niechęci do przyjęcia przesłania Jezusa. Prawdziwa wiara polega na zaufaniu i przekonaniu o obecności i działaniu Boga, nawet gdy nie jest to widocznie oczywiste. Jezus często nauczał, że znaki i cuda nie są fundamentem wiary, ale jej potwierdzeniem. Ta interakcja zachęca wierzących do poszukiwania głębszego zrozumienia wiary, która nie opiera się wyłącznie na widocznych znakach, ale na relacji z Bogiem i zrozumieniu Jego nauk.
