Podczas poświęcenia ołtarza przywódcy Izraela składali ofiary jako znak swojego zaangażowania i oddania Bogu. Każdy z liderów przyniósł młodego byka, barana i samca jagnięcia, które miały być użyte jako ofiary całopalne. Ofiary całopalne miały duże znaczenie w starożytnym kulcie izraelskim, symbolizując całkowite oddanie i poświęcenie Bogu. Te ofiary były całkowicie spalone, co reprezentowało całkowite zaangażowanie ofiarodawcy oraz pragnienie zadośćuczynienia i oczyszczenia.
Wymienione zwierzęta — byki, barany i jagnięta — miały szczególne znaczenie. Byki często symbolizowały siłę i służbę, barany były związane z przywództwem i ofiarą, a jagnięta reprezentowały niewinność i czystość. Składając te zwierzęta, przywódcy ukazali holistyczne podejście do kultu, obejmujące siłę, przywództwo i czystość. Ten akt kultu nie dotyczył tylko samego rytuału, ale intencji serca, by oddać cześć Bogu i nieustannie szukać Jego obecności. Służył jako przypomnienie o znaczeniu poświęcenia swojego życia Bogu i uznania Jego roli jako centrum ich wspólnoty i życia osobistego.
