W tym wersecie psalmista zachwyca się niezliczonymi myślami, jakie Bóg ma dla każdej osoby, porównując je do ziaren piasku. Ta metafora ilustruje nieskończoną naturę Bożej uwagi i troski. Sugeruje, że myśli Boga są nie tylko liczne, ale także głębokie, obejmując każdy aspekt naszego życia. Myśl, że nawet po przebudzeniu Bóg wciąż jest z nami, podkreśla Jego nieustanną obecność i niezachwiane wsparcie. Ta ciągła obecność jest źródłem pocieszenia i siły, zapewniając nas, że nigdy nie jesteśmy sami. Wers ten zaprasza wierzących do zaufania Bożej wszechobecności i Jego intymnemu zaangażowaniu w nasze życie.
Obraz piasku jest potężny, ponieważ przywołuje na myśl coś ogromnego i niepojętego dla człowieka. Sugeruje, że Boża miłość i troska nie są ograniczone ani warunkowe, lecz są nieograniczone i zawsze obecne. To zapewnienie może przynieść pokój i pewność, wiedząc, że Boże myśli i plany dla nas są zawsze dobre, a On jest zawsze blisko, gotowy prowadzić i wspierać nas w każdej chwili naszego życia.
