Idole, choć często czczone i adorowane, są jedynie dziełami ludzkiego rzemiosła. Nie mają boskiej natury ani życia, które przynależy prawdziwemu Bogu. To przesłanie przypomina o bezsensowności kultu idoli, podkreślając, że te przedmioty, niezależnie od tego, jak pięknie wykonane, nie mogą posiadać cech żywego bóstwa. Nie mogą widzieć, słyszeć ani odpowiadać na modlitwy. Ta myśl zachęca wierzących do kierowania swojej czci i zaufania ku żywemu Bogu, który jest źródłem wszelkiego życia i mocy.
Rozumiejąc ograniczenia idoli, wierzący są wezwani do pogłębienia swojej relacji z Bogiem, który przekracza fizyczną formę i jest obecny w duchu i prawdzie. To zrozumienie sprzyja wierze, która nie opiera się na namacalnych reprezentacjach, ale jest zakorzeniona w rzeczywistości obecności i mocy Boga. Ponadto, stanowi to wezwanie do uznania i docenienia wyjątkowości boskiej mocy twórczej, której nie można powielić ludzkimi rękami.