Ang pang-aasar ni Goliath kay David ay isang klasikong halimbawa ng pananakot na ginagamit sa labanan. Bilang isang bihasang mandirigma, sinubukan ni Goliath na takutin si David sa pamamagitan ng pagyayabang na pakakainin ang kanyang laman sa mga ibon at mababangis na hayop, isang karaniwang banta na naglalayong magpabagsak ng loob ng kalaban. Gayunpaman, si David, bagamat bata at walang karanasan sa digmaan, ay hindi natitinag sa mga salita ni Goliath. Sa halip, siya ay umasa sa kanyang pananampalataya sa Diyos at sa kanyang mga nakaraang karanasan sa pagtagumpay sa mga panganib, tulad ng pagprotekta sa kanyang kawan mula sa mga mababangis na hayop. Ang salpukan na ito ay hindi lamang isang pisikal na laban kundi isang espiritwal na laban, kung saan sinusubok ang pananampalataya at pagtitiwala ni David sa Diyos laban sa pag-asa ni Goliath sa pisikal na lakas at armas.
Ang kwento ni David at Goliath ay isang makapangyarihang paalala na ang tunay na lakas ay nagmumula sa pananampalataya at paninindigan. Ito ay nag-uudyok sa mga mananampalataya na harapin ang kanilang sariling 'mga higante' nang may tapang at pagtitiwala sa kapangyarihan ng Diyos na iligtas sila. Ipinapakita ng salaysay na kahit gaano pa man katindi ang hamon, ang pananampalataya ay maaaring magbigay ng lakas na kinakailangan upang mapagtagumpayan ito.
