Sa isang sandali ng matinding pangangailangan, nagbihis si Haring Saul at bumisita sa isang manghuhula, sa kabila ng kanyang mga naunang utos na ipagbawal ang mga ganitong gawain sa Israel. Ang pagkilos na ito ay nagpapakita ng kanyang takot at pagkabahala habang humaharap sa banta ng mga Filisteo nang walang gabay mula sa Diyos. Ang desisyon ni Saul na kumonsulta sa isang manghuhula, sa kabila ng kanyang kaalaman na ito ay laban sa mga utos ng Diyos, ay nagpapakita ng kanyang panloob na kaguluhan at ang mga hakbang na handa siyang gawin upang makahanap ng kasagutan. Ang kwentong ito ay naglalarawan ng pakikibaka ng tao sa pananampalataya, lalo na kapag tila tahimik ang tinig ng Diyos.
Ang mga aksyon ni Saul ay nagsisilbing babala tungkol sa mga kahihinatnan ng pagtalikod sa banal na gabay at pag-asa sa mga ipinagbabawal na gawain. Ipinapaalala nito sa mga mananampalataya ang kahalagahan ng pagpapanatili ng pananampalataya at pagtitiwala sa Diyos, kahit sa mga hamon ng buhay. Ang kwento ay nag-uudyok sa pagninilay-nilay kung paano tayo humahanap ng gabay at ang kahalagahan ng pagsunod sa mga espiritwal na prinsipyo, kahit na tayo ay nahaharap sa kawalang-katiyakan at takot.