Sa mga unang araw ng simbahan, ang mga apostol ay nagpakita ng maraming himala at kababalaghan na humihikbi ng mga tao mula sa iba't ibang bayan sa paligid ng Jerusalem. Ang mga may sakit at mga taong pinahihirapan ng masasamang espiritu ay nagdala ng pag-asa at pananampalataya na sila'y gagaling. Sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Espiritu Santo, nagawa ng mga apostol na pagalingin ang lahat ng lumapit sa kanila, na nagpapakita ng pagmamahal at malasakit ng Diyos. Ang pangyayaring ito ay hindi lamang naglalarawan ng mga himalang nagagawa sa pamamagitan ng mga apostol kundi pati na rin ng malalim na pananampalataya ng mga tao sa kapangyarihan ng Diyos na magpagaling at magbigay ng bagong buhay.
Ang pagdagsa ng mga tao mula sa mga kalapit na bayan ay nagpapakita ng lumalawak na impluwensya ng maagang komunidad ng mga Kristiyano. Binibigyang-diin nito ang mensahe ng pag-asa at kagalingan na sentro sa ministeryo ng mga apostol. Ang pagpagaling sa lahat ng lumapit ay patunay ng walang kondisyong pagmamahal ng Diyos, na nagnanais ng kalusugan at kapayapaan para sa lahat. Ang talatang ito ay nag-uudyok sa mga mananampalataya na magtiwala sa kapangyarihan ng Diyos na magdala ng kagalingan at pagbabago sa kanilang mga buhay, na nagpapaalala sa atin ng malalim na epekto ng pananampalataya at ng presensya ng Espiritu Santo.