Sa isang mahalagang sandali ng tapang at pagtatanggol, humarap si Reyna Esther kay Haring Xerxes na may dalang panalangin na personal at pangkalahatan. Sinimulan niya ang kanyang pahayag sa pamamagitan ng pagkilala sa kapangyarihan ng hari at pagpapahayag ng pag-asa na siya ay makatagpo ng pabor sa kanyang paningin. Ang kanyang kahilingan ay simple ngunit makabuluhan: humihingi siya ng kanyang sariling buhay at ng buhay ng kanyang bayan, ang mga Hudyo, na nasa panganib ng pagkapuksa dulot ng isang kautusan na pinangunahan ni Haman, ang tagapayo ng hari. Ang paraan ng paglapit ni Esther ay puno ng kababaang-loob at paggalang, habang maingat niyang sinunod ang mga protocol ng korte upang maipahayag ang kanyang hiling.
Ang pagkakataong ito ay mahalaga dahil ipinapakita nito ang tapang at estratehikong pag-iisip ni Esther. Sa kabila ng panganib sa kanyang sariling buhay, inihayag niya ang kanyang pagkakakilanlan bilang isang Hudyo at ang nakatakdang panganib na humahadlang sa kanyang bayan. Ang kanyang mga hakbang ay nagsisilbing halimbawa ng kapangyarihan ng pagtindig para sa katarungan at ang epekto ng paggamit ng sariling tinig upang ipagtanggol ang iba. Ang kwento ni Esther ay nagtuturo sa mga mananampalataya na kumilos nang may tapang at integridad, nagtitiwala na ang Diyos ay maaaring kumilos sa kanilang mga pagsisikap upang magdala ng kaligtasan at katarungan.
