Sa panahong ito, ang sangkatauhan ay nagkakaisa sa isang wika, na nagbigay-daan sa maayos na komunikasyon at kooperasyon. Ang pagkakaisa na ito ay kumakatawan sa isang panahon ng kapayapaan at pagkakaintindihan, kung saan ang mga tao ay madaling nakikipagtulungan at nagtutulungan para sa mga karaniwang layunin. Ang kakayahang makipag-usap nang walang hadlang ay isang makapangyarihang kasangkapan na nagdudulot ng mga dakilang tagumpay at pag-unlad.
Ngunit, ang pagkakaisa na ito ay nagbigay-daan din sa mga pangyayari kung saan ang ambisyon at kayabangan ng tao ay nagdulot ng mga hamon sa pagkakaisa. Ang kwento ng Tore ng Babel, na sumusunod dito, ay nagpapakita kung paano ang maling paggamit ng pagkakaisa at komunikasyon ay nagdudulot ng pagkakahiwalay at kalituhan. Ito ay nagsisilbing paalala ng responsibilidad na kasama ng kapangyarihan ng komunikasyon at ang kahalagahan ng paggamit nito upang bumuo at hindi upang sirain.
Ang pagninilay sa talatang ito ay nag-uudyok sa atin na pag-isipan kung paano natin ginagamit ang wika sa kasalukuyan. Inaanyayahan tayo nitong magsikap para sa pagkakaintindihan at pagkakaisa, na kinikilala ang potensyal ng ating mga salita para sa kabutihan o pinsala. Sa pamamagitan ng pagtutok sa komunikasyon na nagtataguyod ng koneksyon at kooperasyon, maaari tayong magtrabaho patungo sa isang mas mapayapang mundo.
