Ang kwento ni Judith ay kwento ng tapang, pananampalataya, at banal na interbensyon. Matapos talunin si Holofernes, ang pinuno ng kaaway, si Judith ay ipinagdiriwang ng kanyang mga tao. Ang pag-ani ng mga kagamitan mula sa kampo ng kaaway sa loob ng tatlong pung araw ay kumakatawan sa ganap at napakalaking tagumpay na ipinagkaloob sa kanila ng Diyos. Si Judith ay binigyan ng tolda ni Holofernes, kasama ang kanyang mga marangyang pag-aari, bilang tanda ng karangalan at pagkilala sa kanyang tapang at matibay na pagkilos. Ang pagkakaloob sa kanya ng mga nakamit ay nagpapakita ng kanyang mahalagang papel sa pagliligtas sa kanyang bayan mula sa pang-aapi.
Ang kwento ni Judith ay nagsisilbing inspirasyon, na nagpapakita kung paano ang pananampalataya at katapangan ay maaaring magdala ng mga himalang kaganapan. Ang kanyang mga aksyon ay nagpapakita na kahit sa harap ng napakalaking pagsubok, ang pagtitiwala sa Diyos at ang pagiging matatag ay maaaring maghatid ng kalayaan at tagumpay. Ang naratibong ito ay naghihikayat sa mga mananampalataya na manatiling matatag sa kanilang pananampalataya, nagtitiwala na ang Diyos ay maaaring gumamit ng sinuman, anuman ang kanilang katayuan, upang makamit ang Kanyang mga layunin. Ang halimbawa ni Judith ay isang makapangyarihang paalala ng potensyal ng mga indibidwal na makagawa ng makabuluhang epekto sa pamamagitan ng kanilang pananampalataya at mga aksyon.
