Ang pagpapahalaga sa sarili sa pamamagitan ng pagpapakumbaba ay isang malalim na prinsipyo na nag-uudyok sa isang balanseng pananaw sa sariling halaga. Ipinapakita nito na ang tunay na pagpapahalaga ay hindi tungkol sa pag-angat sa sarili sa itaas ng iba o sa paghahanap ng patuloy na papuri, kundi sa pag-unawa at pagpapahalaga sa sariling halaga habang pinapanatili ang isang mapagpakumbabang diwa. Ang pagpapakumbaba ay nagbibigay-daan sa mga tao na makilala ang kanilang mga lakas at kahinaan, na nagtataguyod ng isang pakiramdam ng pagiging totoo at bukas.
Ang pamamaraang ito sa pagpapahalaga sa sarili ay nakaugat sa ideya na ang bawat tao ay may likas na halaga, hindi dahil sa kanilang mga nagawa o katayuan, kundi dahil sa kanilang natatanging pagkakakilanlan at potensyal. Sa pamamagitan ng pagsasanay ng pagpapakumbaba, ang mga indibidwal ay makakabuo ng mga tunay na relasyon, dahil sila ay mas malamang na makinig, matuto, at lumago mula sa kanilang mga interaksyon sa iba. Lumilikha ito ng isang kapaligiran ng paggalang at pag-unawa, kung saan ang personal na pag-unlad ay pinapangalagaan.
Sa huli, ang pagpapahalaga sa sarili sa pamamagitan ng pagpapakumbaba ay nagdadala sa isang buhay ng integridad at layunin. Ito ay nag-uudyok sa mga indibidwal na kumilos nang may kabaitan at malasakit, na nakikita ang kanilang sarili bilang bahagi ng mas malaking komunidad. Ang pananaw na ito ay hindi lamang nagpapabuti sa personal na kabutihan kundi nag-aambag din ng positibo sa mundo sa kanilang paligid, habang sila ay nagbibigay inspirasyon sa iba sa pamamagitan ng kanilang halimbawa ng balanseng pagpapahalaga sa sarili at pagpapakumbaba.
