Adoniasz, który wcześniej ogłosił się królem, znalazł się w trudnej sytuacji, gdy Salomon został namaszczony na prawowitego władcę. W starożytnym Izraelu ołtarz był miejscem świętym, a jego rogi uważano za punkt kontaktu z boskością. Chwytając rogi ołtarza, Adoniasz powoływał się na tradycję, w której ludzie mogli szukać schronienia i błagać o swoje życie. Ten gest ukazywał jego strach przed zemstą Salomona, który teraz miał prawowitą władzę.
Rogi ołtarza nie były jedynie fizycznymi strukturami, ale niosły ze sobą głębokie znaczenie duchowe, reprezentując miłosierdzie i sprawiedliwość Boga. Wybór Adoniasza, by szukać schronienia w tym miejscu, podkreśla kulturowe i religijne przekonanie o mocy boskiej ochrony i przebaczenia. Ukazuje również ludzką tendencję do poszukiwania miłosierdzia w chwilach strachu i niepewności. Ten moment w narracji ilustruje współzależność między ludzką władzą a boską łaską, przypominając nam o znaczeniu szukania schronienia w obecności Boga w obliczu życiowych wyzwań.