Hanna, jedna z żon Elkanaha, była przez niego głęboko kochana. Mimo że nie mogła mieć dzieci, Elkanah wyrażał swoją miłość, dając jej podwójną porcję ofiary. W starożytnej kulturze izraelskiej posiadanie dzieci uważano za błogosławieństwo, a bezdzietność mogła prowadzić do społecznego i osobistego cierpienia. Sytuacja Hanny była szczególnie trudna, ponieważ Pan zamknął jej łono, co często postrzegano jako boską decyzję, na którą człowiek nie miał wpływu.
Gest Elkanaha, który dawał Hannie podwójną porcję, był znaczącym aktem miłości i wsparcia, pokazującym, że cenił ją ponad jej zdolność do rodzenia dzieci. Ten fragment skłania do refleksji nad naturą miłości, która przekracza oczekiwania społeczne i osobiste rozczarowania. Zachęca również wierzących do odnajdywania pocieszenia w Bożej miłości i do pozostawania wiernymi, nawet w obliczu życiowych prób. Historia Hanny ostatecznie ujawnia, że Boże plany często wykraczają poza nasze zrozumienie, ale zawsze są zakorzenione w miłości i celu.
