Żądanie Naasza, amonity, aby wyłupić prawe oko każdego Izraelity, było brutalnym i upokarzającym warunkiem pokoju. W starożytności prawe oko miało kluczowe znaczenie dla żołnierzy, zwłaszcza łuczników, ponieważ często służyło do celowania. Proponując oślepienie ich w jedno oko, Naasz miał na celu osłabienie Izraelitów militarne i przyniesienie im wstydu. Ten akt agresji był nie tylko fizycznym zagrożeniem, ale także psychologicznym, mającym na celu zdemoralizowanie mieszkańców Jabesz Gilead, a pośrednio całego Izraela.
Żądanie to podkreśla surowe realia starożytnej wojny oraz to, do jakich skrajności posuwali się wrogowie, aby potwierdzić swoją dominację. Ukazuje również bezbronność Izraelitów w tym czasie, którzy nie mieli silnego, scentralizowanego przywództwa. Kryzys ten staje się kluczowym momentem dla Saula, który jest nowo namaszczonym królem. Daje mu to okazję do wykazania się przywództwem i zjednoczenia plemion Izraela w obronie swoich braci. Sytuacja ta wzywa do jedności i odwagi, przygotowując grunt pod pojawienie się Saula jako zdolnego lidera, który może chronić i zjednoczyć naród przed zewnętrznymi zagrożeniami.
