W tym wersecie Paweł używa metafory zasłony, aby opisać duchową barierę, która uniemożliwia ludziom pełne zrozumienie przesłania ewangelii. Kiedy czytane są nauki Mojżesza, które reprezentują stary przymierze, niektórzy ludzie doświadczają pewnego rodzaju duchowej ślepoty. Ta zasłona symbolizuje niemożność dostrzegania głębszych prawd Bożego planu zbawienia przez Chrystusa. Paweł odnosi się do wyzwania, przed którym stają niektórzy, aby przejść od dosłownej interpretacji prawa do przyjęcia nowego przymierza ustanowionego przez Jezusa.
Zasłona może być postrzegana jako symbol ograniczeń starego przymierza, które, choć ważne, jest niekompletne bez objawienia Chrystusa. Paweł zachęca wierzących do zwrócenia się do Chrystusa, ponieważ to przez Niego zasłona jest zdjęta, co pozwala na jaśniejsze zrozumienie Bożej miłości i celu. Ta przemiana nie jest jedynie intelektualna, ale także głęboka duchowa odnowa, która otwiera serce na pełnię Bożej łaski. Werset ten zaprasza do refleksji nad znaczeniem poszukiwania osobistej relacji z Chrystusem, aby naprawdę pojąć i wprowadzać w życie nauki Biblii.