W tym wersecie Paweł porównuje Stare Przymierze, charakteryzujące się Prawem danym przez Mojżesza, z Nowym Przymierzem, ustanowionym przez Jezusa Chrystusa. Stare Przymierze, choć chwalebne, miało na celu przede wszystkim ujawnienie grzeszności ludzi i potrzebę Zbawiciela. Było to służba, która przynosiła potępienie, ponieważ podkreślała niemożność ludzi do pełnego przestrzegania Prawa. Mimo to, uważano je za chwalebne, ponieważ pochodziło od Boga i miało boski cel.
W przeciwieństwie do tego, Nowe Przymierze opisane jest jako służba, która przynosi usprawiedliwienie. To usprawiedliwienie nie jest osiągane przez ludzkie wysiłki, lecz jest darem od Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Ta służba jest bardziej chwalebna, ponieważ oferuje sposób na pojednanie z Bogiem, nie przez przestrzeganie prawa, ale przez łaskę i wiarę. Nowe Przymierze zapewnia wierzącym pewność przebaczenia i obietnicę życia wiecznego, czyniąc je znacznie bardziej chwalebnym niż Stare Przymierze. Ten werset zachęca wierzących do przyjęcia wolności i usprawiedliwienia, jakie znajdują w Chrystusie, celebrując większą chwałę Nowego Przymierza.
