W tym wersecie Szczepan, wyznawca Jezusa, opowiada historię cierpienia Izraelitów w Egipcie podczas swojego wystąpienia przed Sanhedrynem. Egipski władca, stosując brutalne metody, wydał dekret zabijania noworodków, mając na celu osłabienie i kontrolowanie rosnącej populacji Hebrajczyków. Ten okres cierpienia jest kluczowym momentem w historii Izraelitów, ukazującym ich wytrwałość i wiarę w obietnice Boga.
Pomimo trudnych okoliczności, narracja podkreśla, że Bóg nie opuścił swojego ludu. To historyczne wydarzenie zapowiada ostateczne wybawienie Izraelitów przez Mojżesza, podkreślając wierność Boga i Jego moc do zbawienia. Werset ten jest poruszającym przypomnieniem prób, z jakimi borykał się lud Boży, oraz nadziei, która płynie z zaufania w interwencję boską. Zachęca wierzących do trzymania się swojej wiary, nawet w obliczu pozornie nieprzezwyciężonych wyzwań, ufając, że Bóg jest obecny i działa na rzecz ich wyzwolenia i dobrobytu.
