Modlitwa Daniela jest potężnym przykładem wstawiennictwa, w którym prosi on Boga, aby wysłuchał, przebaczył i działał w imieniu swojego ludu i miasta. To wołanie nie dotyczy tylko ludzi, ale również samego imienia i reputacji Boga, które są związane z Jego ludem i Jerozolimą. Podejście Daniela jest pokorne, ale i odważne, ukazując głębokie zrozumienie Bożego charakteru jako miłosiernego i sprawiedliwego. Odwołuje się do Bożej współczucia oraz przymierza, które łączy Boga z Jego ludem.
Werset podkreśla znaczenie modlitwy w poszukiwaniu boskiej interwencji i przebaczenia. Uczy wierzących, aby modlili się z pilnością i szczerością, uznając swoją zależność od Boga. Modlitwa Daniela jest wzorem, jak dostosować osobiste i wspólne prośby do szerszych celów Bożych, podkreślając, że Boże działania mają ostatecznie na celu Jego chwałę. To zachęca chrześcijan do zaufania Bożemu czasowi i Jego zobowiązaniu do spełnienia obietnic, nawet gdy okoliczności wydają się trudne.
