W tym wersecie Bóg wydaje bezpośrednie polecenie Jozuemu, aby powiedział kapłanom, by wyszli z rzeki Jordan. Kapłani stali w korycie rzeki, trzymając Arkę Przymierza, która symbolizowała obecność Boga wśród Jego ludu. Ich obecność w rzece spowodowała zatrzymanie wód, co umożliwiło Izraelitom przejście po suchej ziemi. To cudowne wydarzenie było potężnym świadectwem mocy Boga i Jego wierności wobec obietnic.
Arka Przymierza była centralnym punktem wiary Izraelitów, reprezentującym przymierze Boga z nimi oraz Jego prowadzenie. Wydając polecenie kapłanom, aby wyszli z rzeki, Bóg sygnalizuje zakończenie tego cudownego przejścia i początek nowego rozdziału w podróży Izraelitów. Podkreśla to znaczenie posłuszeństwa wobec Bożych poleceń oraz rolę przywództwa w kierowaniu ludem Bożym. Ten moment przypomina o stałej obecności Boga i Jego zdolności do otwierania dróg, nawet gdy okoliczności wydają się niemożliwe.