Gdy Izraelici wkraczali do Ziemi Obiecanej, Jozue podjął ważny krok, aby zapewnić, że przyszłe pokolenia będą pamiętać o cudownym przejściu przez rzekę Jordan. Ustawił dwanaście kamieni w Gilgal, z których każdy reprezentował jedno z dwunastu pokoleń Izraela. Kamienie te zostały wzięte z koryta rzeki, symbolizując moment, w którym Bóg wstrzymał wody, umożliwiając ludziom przejście po suchej ziemi. Ustawienie tego pomnika nie dotyczyło tylko pamiętania o wydarzeniu historycznym; chodziło o uznanie mocy i wierności Boga.
Kamienie w Gilgal były namacalnym przypomnieniem interwencji Boga oraz spełnienia Jego obietnic. Miały prowokować pytania przyszłych pokoleń, skłaniając je do opowiadania historii o Bożym wybawieniu i drodze wiary. Dla chrześcijan dzisiaj ten fragment zachęca do praktykowania pamięci i dzielenia się dziełami Boga w naszym życiu. Podkreśla znaczenie przekazywania historii wiary, zapewniając, że dzieła Boga nie zostaną zapomniane, lecz będą celebrowane i używane do inspirowania wiary oraz zaufania w Jego nieustanną obecność i prowadzenie.
