Ewangelia, czyli dobra nowina o Jezusie Chrystusie, nie była nowym pojęciem wprowadzonym nagle. Była częścią Bożego planu, ujawnionego przez proroków w Starym Testamencie. Ci prorocy, natchnieni przez Boga, mówili o nadchodzącym Mesjaszu, który przyniesie zbawienie ludzkości. Ta obietnica jest wpleciona w całe Pismo, od pism Mojżesza po proroctwa Izajasza i dalej. Spełniając te proroctwa, Jezus Chrystus potwierdza niezawodność i prawdę Bożego słowa. Ta ciągłość między Starym a Nowym Testamentem podkreśla wierność Boga i Jego niezachwiane zobowiązanie wobec swojego ludu. Wierzący mogą znaleźć pocieszenie i pewność, wiedząc, że Boże obietnice są stałe, a Jego plan odkupienia, ujawniony przez proroków, został spełniony w Chrystusie. To zachęca do głębszego zaufania w Boże słowo i Jego obietnice, wzmacniając jedność Pisma i centralną rolę Jezusa w Bożym planie zbawienia.
Zrozumienie tego połączenia pomaga wierzącym docenić głębię i bogactwo Biblii, postrzegając ją jako zjednoczoną narrację Bożej miłości i zbawienia. Podkreśla to również znaczenie Starego Testamentu jako fundamentu do zrozumienia Nowego Testamentu oraz życia i misji Jezusa.
