Sa paglalakbay ng mga Israelita sa disyerto, ipinakita ng Diyos ang Kanyang pag-aalaga at pagkakaloob sa pamamagitan ng pagpapadala ng mga ibon sa gabi at manna sa umaga. Ang mga kaganapang ito ay hindi lamang isang himala kundi isang patunay ng kakayahan ng Diyos na magbigay sa Kanyang bayan sa mga hindi inaasahang paraan, kahit na sa kabila ng mga mahihirap na kondisyon ng disyerto. Ang mga ibon at manna ay mga konkretong paalala ng katapatan ng Diyos at ng Kanyang pangako na alagaan ang Kanyang mga tao.
Ngunit ang pagkakaloob na ito ay hindi lamang tungkol sa pisikal na sustento kundi pati na rin sa espiritwal na katiyakan. Itinuturo nito sa atin na magtiwala sa tamang panahon at pamamaraan ng Diyos, kahit na ito ay naiiba sa ating mga inaasahan. Ang kwento ng mga ibon at manna ay nag-uudyok sa mga mananampalataya na umasa sa pagkakaloob ng Diyos, na alam Niyang kailangan natin at tutugunan ito sa Kanyang perpektong paraan. Isang makapangyarihang paalala na, katulad ng pag-aalaga ng Diyos sa mga Israelita, patuloy Niyang pinapangalagaan tayo ngayon, nag-aalok ng suporta at sustento sa ating mga sariling paglalakbay.