Ang paglalaan ng oras para sa sariling pagninilay bago ang anumang uri ng paghuhusga ay isang makapangyarihang espiritwal na gawain. Kabilang dito ang malalim at tapat na pagsusuri sa sariling mga kilos, iniisip, at intensyon. Ang ganitong pagninilay ay hindi lamang tungkol sa pagtukoy ng mga pagkakamali kundi pati na rin sa pag-unawa sa mga dahilan ng sariling mga aksyon at ang epekto nito sa iba. Sa pamamagitan ng paglahok sa prosesong ito, nagiging handa ang mga tao sa mga pagkakataon ng pananagutan, maging ito man ay mula sa Diyos o sa kanilang kapwa.
Ang pangako ng pagtanggap ng pagpapatawad sa oras ng pagbisita ay nagpapakita na ang sariling kamalayan at pagsisisi ay nagbubukas ng pintuan sa biyaya at awa. Binibigyang-diin nito ang kahalagahan ng pagpapakumbaba at ang kahandaang magbago. Ang prosesong ito ay nagdudulot ng paghilom at pagkakasundo, hindi lamang sa iba kundi pati na rin sa sarili. Nagtuturo ito ng isang pamumuhay na puno ng patuloy na pag-unlad at pagbabago, na nagpapaalala sa atin na ang pagpapatawad ay laging abot-kamay kapag tayo ay lumalapit sa buhay nang may sinseridad at pusong nagsisisi.
