Ang tuwirang pagharap sa mga isyu sa pamamagitan ng pagwawasto ay mas nakabubuong paraan kaysa sa pagpapaubaya ng galit na magpatuloy sa ilalim ng ibabaw. Kapag pinili nating magsalita at harapin ang mga problema, binubuksan natin ang pinto sa solusyon at pag-unawa. Ang paghawak sa galit ay nagdudulot ng sama ng loob at pagkakahiwalay, samantalang ang bukas na komunikasyon ay nagtataguyod ng pag-unlad at pagpapagaling. Ang karunungang ito ay nagtuturo sa atin na harapin ang mga hamon nang may tapang at katapatan, na nagtataguyod ng mas malusog na relasyon at kabutihan sa sarili.
Ang pagwawasto, kapag ginawa nang may pag-ibig at paggalang, ay maaaring maging makapangyarihang kasangkapan para sa personal at pangkomunidad na pag-unlad. Pinapayagan nito ang mga indibidwal na ipahayag ang kanilang mga damdamin at alalahanin, na nagdudulot ng mas malalim na pag-unawa at mas matibay na koneksyon. Sa pagpili na makipag-usap nang bukas sa halip na magtago ng sama ng loob, lumilikha tayo ng kapaligiran kung saan maaaring umunlad ang pagpapatawad at pagkakasundo. Ang ganitong paraan ay hindi lamang nakikinabang sa ating mga relasyon sa iba kundi nag-aambag din sa ating panloob na kapayapaan at espiritwal na pag-unlad, habang natututo tayong bitawan ang mga negatibong emosyon at yakapin ang positibong pagbabago.
