Dawid i jego towarzysze są przytłoczeni żalem po usłyszeniu wiadomości o śmierci Saula, Jonatana i wielu żołnierzy Izraela. Ich reakcja jest głęboko emocjonalna, obejmująca płacz i post aż do wieczora. Ten okres żałoby dotyczy nie tylko osób, które stracili, ale także szerszej tragedii, jaka dotknęła naród izraelski. Saul, mimo skomplikowanej relacji z Dawidem, był wciąż namaszczonym królem, a Jonatan był ukochanym przyjacielem Dawida. Ich śmierć symbolizuje znaczną stratę zarówno dla narodu, jak i dla samego Dawida.
Płacz i post to tradycyjne wyrażenie smutku i szacunku w starożytnej kulturze izraelskiej. Służy to uhonorowaniu zmarłych oraz przetworzeniu zbiorowego żalu. Ten moment odzwierciedla również głębokie poczucie wspólnoty między Dawidem a jego towarzyszami, którzy razem przeżywają żałobę. Przypomina nam o znaczeniu jednoczenia się w obliczu straty, wspierania się nawzajem oraz uznawania wspólnego bólu, który może nas zjednoczyć w naszej człowieczeństwie.