W tym wersecie Bóg wzywa Izraelitów do przypomnienia sobie konkretnych wydarzeń historycznych, które podkreślają Jego sprawiedliwe czyny. Wzmianka o Balaku, królu Moabu, i Balaamie, proroku, przypomina, jak Bóg zamienił przekleństwa w błogosławieństwa dla Izraela. Balak pragnął przekląć Izrael przez Balaama, ale Bóg interweniował, zapewniając, że nad Jego ludem będą wypowiadane tylko błogosławieństwa. To wydarzenie jest potężnym świadectwem ochronnej mocy Boga oraz Jego zdolności do przekształcania zamierzonego zła w dobro.
Podróż z Szittim do Gilgalu oznacza przejście Izraelitów od wędrowania po pustyni do wejścia do Ziemi Obiecanej. Szittim było ich ostatnim obozem przed przekroczeniem rzeki Jordan, a Gilgal pierwszym obozem w Ziemi Obiecanej. Ta podróż symbolizuje wierność Boga w wypełnianiu Jego obietnic oraz Jego prowadzenie w trudnych czasach. Przypominając sobie te czyny, Izraelici są zachęcani do zaufania w sprawiedliwość Boga i do pozostania Mu wiernymi, dostrzegając, że Jego przeszłe działania są świadectwem Jego trwałego zobowiązania wobec swojego ludu.
