Heszbon i Jazer to miasta przydzielone Lewitom, plemieniu wyznaczonemu do pełnienia obowiązków religijnych w Izraelu. Te miasta, wraz z otaczającymi je pastwiskami, stanowiły część dziedzictwa przydzielonego Lewitom, a konkretnie rodzinie Merariego. W przeciwieństwie do innych plemion Izraela, Lewici nie otrzymali dużego, ciągłego terytorium. Zamiast tego, przydzielono im konkretne miasta rozproszone po całej ziemi, wraz z otaczającymi pastwiskami, aby mogli utrzymać swoje rodziny i bydło.
Taki podział zapewniał Lewitom możliwość wypełniania ich duchowych obowiązków, takich jak utrzymanie przybytku, a później świątyni, nauczanie prawa oraz prowadzenie kultu, bez ciężaru pracy rolniczej. Odzwierciedla to boską opiekę nad tymi, którzy poświęcili się służbie Bogu, zapewniając im zaspokojenie potrzeb, podczas gdy służyli społeczności. Taki układ umożliwiał również Lewitom obecność wśród wszystkich plemion, co ułatwiało ich rolę jako duchowych przywódców i nauczycieli w całym Izraelu.