Paweł zestawia stare przymierze, reprezentowane przez prawo dane Mojżeszowi, z nowym przymierzem ustanowionym przez Chrystusa. Prawo, wyryte w kamieniu, było służbą, która ujawniała grzech i prowadziła do duchowej śmierci, ponieważ nie mogło zbawić. Mimo to towarzyszyła mu chwała, co widać po promiennej twarzy Mojżesza po otrzymaniu przykazań. Ta chwała była jednak tymczasowa i zanikała, symbolizując ograniczenia starego przymierza.
Paweł używa tego obrazu, aby podkreślić wyższość nowego przymierza, które przynosi trwalszą chwałę. W Chrystusie wierzący otrzymują służbę, która oferuje życie i wolność, przemieniając serca i umysły. Nowe przymierze nie polega na zewnętrznym przestrzeganiu prawa, ale na wewnętrznej przemianie, która prowadzi do sprawiedliwości. Ten fragment zachęca wierzących do przyjęcia dającej życie mocy nowego przymierza, które przewyższa stare zarówno chwałą, jak i skutecznością.